Dobra, które mogą być bezpośrednio świadczone drogą komunikacji elektronicznej (np. za pośrednictwem Internetu). Są to zazwyczaj przedmioty praw własności intelektualnej (dobra niematerialne). W coraz bardziej powszechnym obecnie modelu gospodarki opartej na wiedzy, podstawowym dobrem gospodarczym staje się więc szeroko rozumiana informacja i jej pochodne. Z jednej strony ten bowiem zdobędzie większy rynek, kto szybciej i taniej zdobędzie informację – m. inn. o preferencjach konsumenckich – i kto się do niej dynamiczniej dostosuje (wykorzysta ją „odpowiednio”), z drugiej strony pojawiają się nowe kategorie produktów oparte na tzw. usługach i dobrach „informacyjnych”.
Ich charakterystyczną cechą jest świadczenie tych dóbr bezpośrednio poprzez Sieć. Zaliczać do nich będziemy m. inn. programy komputerowe czy inne utwory autorskie dystrybuowane przy pomocy Internetu, bazy danych (chronione nowym prawem podmiotowym, stworzonym na wzór autorskiego które statuuje ustawa o ochronie baz danych), domeny internetowe, usługi hostingowe, wszelkiego rodzaju outsourcing oparty na komunikacji elektronicznej oraz usługi polegające na płatnym dostarczaniu różnorakich treści, w tym informacyjnych, edukacyjnych, biznesowych, reklamowych jak również należących do sfery szeroko pojętej kultury i sztuki (e-prasa, e-learning, e-monitoring, e-reklama, content providing). Oczywiście nie jest to wyliczenie wyczerpujące.