Uchwalona zmiana uśude ma zmienić ten stan rzeczy. Plusem nowelizacji jest również propozycja zmiany niektórych przepisów uśude, których treść – jak dotąd – wywoływała kontrowersje interpretacyjne (np. art.3 pkt 3 określający zakres wyłączenia przepisów ustawy w stosunku do przedsiębiorców telekomunikacyjnych).
Z drugiej jednak strony, w uchwalonej nowelizacji nie podjęto niestety próby zmiany szeregu przepisów ustawy, które regulują kluczowe dla środowisk firm internetowych zagadnienia i co do których istnieje pilna potrzeba ich nowelizacji. Dotyczy to w szczególności:
a) zasad przetwarzania danych osobowych w związku ze świadczeniem usług drogą elektroniczną (art.16-22),
b) zasad przesyłania informacji handlowej (art.9-10)
oraz
c) zasad odpowiedzialności podmiotów umożliwiających dostęp do treści umieszczanych w sieci przez innych usługodawców – proponowane nowe art.121 oraz art.141.
Dalej w opinii czytamy:
W przepisach art.12-14 uśude wprowadzono przepisy ograniczające odpowiedzialność podmiotów transmitujących i/lub przechowujących cudze dane w przypadku stwierdzenia ewentualnej bezprawności tych danych. Dodatkowo, w art.15 uśude ustanowiono zasadę, zgodnie z którą podmioty te nie są zobowiązane do sprawdzania „przekazywanych, przechowywanych lub udostępnianych przez nich danych”. Adresatami tych przepisów, wzorowanych na postanowieniach art.12-14 dyrektywy o handlu elektronicznym, są tzw. pośrednicy w dostępie do cudzych danych (intermediary service providers, ISP), a więc podmioty, które – w różny sposób – zapewniają dostęp do treści umieszczanych w sieci przez tzw. dostawców treści (content providers). Określony w art.12-15 katalog usług nie obejmuje jednak wszystkich sytuacji „pośrednictwa” w sieci Internet. W aktualnym stanie prawnym, poza zakresem omawianego wyłączenia znajdują się bowiem sytuacje „pośredniczenia” w dostępie do cudzych danych poprzez zamieszczanie odesłań (links) do stron WWW na których treści te się znajdują, względnie świadczenia usługi wyszukiwania informacji o tym, gdzie treści te – w sieci Internet – można znaleźć (internetowe systemy wyszukiwawcze, search engine). Działalność tego rodzaju stanowi istotę funkcjonowania sieci Internet. Jak wskazują jednak doświadczenia sądów polskich (por. np. wyrok z dnia 20 lipca 2004 r. Sądu Apelacyjnego w Krakowie, IAca 564/04), czy sądów zagranicznych, podmiotom prowadzącym tego rodzaju działalność próbuję się niekiedy przypisać odpowiedzialność za bezprawny charakter treści stron WWW, do których następuje odesłanie. Sporne jest w szczególności, czy i w jakim zakresie mają oni obowiązek sprawdzania zawartości tych stron. Istotnie zwiększa to ryzyko prowadzenia działalności tego rodzaju, tym bardziej, że w chwili obecnej nie mogą oni powołać się na generalny – w przypadku intermediary service providers – brak obowiązku sprawdzania treści, do które odsyłają (art.15). Mając na względzie to ryzyko, a także zdając sobie sprawę jak ważną rolę pełnią tzw. information tool providers, w wielu państwach Unii Europejskiej wprowadzono przepisy rozszerzające zakres zastosowania art.12-14 dyrektywy o handlu elektronicznym na tego rodzaju działalność. Przepisy tego rodzaju zawarte zostały m.in. w ustawie austriackiej, hiszpańskiej, portugalskiej, czy węgierskiej. Wprowadzono je również w prawie amerykańskim (Digital Millenium Copyright Act). Warto przy tym podkreślić, że możliwość ich uchwalenia została wyraźnie przewidziana w art.21 ust.2 dyrektywy o handlu elektronicznym. Z tych względów w pkt IV niniejszej opinii została zawarta propozycja wprowadzenia nowego art.121 oraz art.141 a także odpowiedniej modyfikacji art.15 uśude.
Na końcu zaś PIIiT proponuje nowe brzmienie powoływanych przepisów, tj. nowego art.121, nowego art.141 oraz nowego brzmienia art. 15:
„Nie ponosi odpowiedzialności za bezprawny charakter danych ten, kto za pomocą łącza hipertekstowego umożliwia dostęp do strony internetowej na której te dane się znajdują, o ile nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, niezwłocznie nie uniemożliwi dostępu do tych danych”.
Proponowana treść nowego art.15:
„Podmiot, który świadczy usługi określone w art.12-141, nie jest obowiązany do sprawdzania przekazywanych, przechowywanych lub udostępnianych przez niego danych, o których mowa w ar.12-14, jak i danych do których umożliwia dostęp za pomocą łącza hipertekstowego lub internetowego systemu wyszukiwawczego.”